Na een periode van verdriet vind ik toch weer troost tussen mijn planten. Het afgelopen jaar heb ik mijn automatische piloot ingezet, terugkijkend zie ik dat pas. De klanten hebben het niet gemerkt, zij bedankten zelfs vaak voor mijn enthousiasme en passie die ik met hen deelde. Toen het afscheid van mijn dierbare eenmaal in zicht kwam ben ik helemaal niet naar de tuin gegaan. Eenmaal toch weer aan t werk, werd ik letterlijk omarmd door mijn Salvia’s. Ze hadden inmiddels hoogtes bereikt van 2 mtr. Al schurkend,voelend , ruikend en de kleurenpracht aanschouwend voelde ik ontroering en dat deed mijn ziel héél goed. Enkel het gezoem van de bijen en hommels, het getip tap van de koolmeesjes op het doek, op zoek naar rupsen, rust..én een feest voor mijn zintuigen.